روزنامه انگلیسی گاردین (Guardian)، با انتشار تحلیلی به قلم "جولیان بورگر" به بررسی مذاکرات هسته ای ایران و غرب به عنوان یکی از مهمترین موضوعات دیپلماتیک سال جاری میلادی پرداخت.

در این خبر آمده است: «دستاوردی بزرگ تر از دستیابی به توافق هسته ای با ایران، در سال 2015، وجود ندارد. این موضوع از نظر اهمیت جهانی، توافق آمریکا با کوبا را به حاشیه رانده و ناچیز جلوه خواهد داد؛ نه فقط به خاطر اینکه جمعیت ایران هفت برابر کوبا است بلکه از آن جهت که این توافق بر سر دستگاه های خودپرداز در منطقه کارائیب نیست بلکه در مورد گسترش هسته ای در بی ثبات ترین منطقه جهان است.» 

نگارنده در ادامه با اشاره به اینکه انتظار می رفت ایران و غرب در تاریخ 24 نوامبر به توافق دستیابند، می نویسد: «اما ایران و غرب برای انجام جهش نهایی [رسیدن به توافق] فاصله زیادی از یکدیگر داشتند. پس از 9 ماه چانه زنی، مذاکرات پیچیده و چند بعدی با دو مشکل مهم مواجه شد: قابلیت بلند مدت غنی سازی اورانیوم ایران و سرعت و گستره رفع تحریم ها.»

در ادامه این خبر آمده است: «ایران نه تنها خواستار به رسمیت شناخته شدن حق غنی سازی است بلکه آن را در مقیاس صنعتی می خواهد. ایران می خواهد زیرساخت های موجود خود را حفظ کند که شامل ده هزار سانتریفیوژ فعال و 9 هزار سانتریفیوژ آماده به کار است و همچنین خواستار این است که قادر باشد ظرفیت هسته ای خود را در مقیاس چند برابر گسترش دهد.»

گاردین در ادامه با اشاره به نظر آمریکا و متحدانش مبنی بر غیر ضروری بودن این حجم از غنی سازی برای ایران و امکان تامین سوخت رآکتور بوشهر توسط روسیه می نویسد: «با این حال، غرب در حال حاضر در ازای چنین کاهشی در فعالیت های هسته ای ایران، رفع گسترده و فوری تحریم ها را ارائه نکرده است.»

نگارنده، ناتمام گذاشتن مذاکرات را برای دو طرف غیر ممکن خوانده و با ادعای ایجاد رقابت هسته ای میان کشورهای منطقه در صورت شکست مذاکرات، می نویسد: «این شکاف ها بین دو طرف همچنان باقی است اما هیچکدام قادر به کنار رفتن از میز مذاکرات نیستند چرا که شکست مذاکرات می تواند درگیری بین ایران و اسراییل را نزدیک کند؛ چرا که اسراییل وعده حمله نظامی به ایران برای جلوگیری از دستیابی این کشور به بمب هسته ای را داده است.»

"بورگر" در ادامه با اشاره به فعالیت های کنگره آمریکا به عنوان مانعی در مسیر مذاکرات می نویسد: «کنگره جدید، با اکثریت جمهوری خواه، از 6 ژانویه شروع به کار خواهد کرد و از آن پس، کاخ سفید توان تکیه بر دموکرات ها برای جلوگیری از تصویب تحریم های جدید را نخواهد داشت.»

در پایان این نوشتار آمده است: «ممکن است جمهوری خواهان کنگره قبل از تلاش برای تصویب طرحی غیر قابل وتو [توسط رییس جمهور] در مورد تحریم ها، راه های دیگری را برای مبارزه با رییس جمهور انتخاب کنند، اما در صورتی که تا اول مارس (10 اسفند)، توافقی روی میز نباشد فشارها به صورت تصاعدی زیاد خواهد شد. این روز می تواند مهمترین روز دیپلماتیک در سال 2015 باشد.»